-
1 ἰήϊος
ἰήϊοςGrammatical information: adj.Meaning: adjunct of Apollon, "who is called with ἰή ( παιών)", also ἰήϊε παιάν; also of βοά, γόος, κάματοι `accompanied by laments' (Pi., Trag. in lyr., A. R.).Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]Etymology: From the interjection ἰή (A., Ar., Call.; to which pl. ἰῆτε (Pi. P. 6, 120), but rather a form of ἵημι; thus ἱή Call. H.Ap. 103; see Strunk Glotta 38 (1960) 79-82); Wackernagel Philol. 95, 184 = Kl. Schr. 2, 883). Here ἰάζω `cry' (Theognost.). Cf. ἤϊε and Εὔιος. - By the ancients wrongly derived from ἵημι (" ἀπὸ τῆς ἀφέσεως καὶ τοξείας" H.).Page in Frisk: 1,714Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἰήϊος
См. также в других словарях:
ιήιος — ἰήϊος, ον, θηλ. και ἰηΐα (Α) 1. (το αρσ. ως κύριο όν.) ὁ Ἰήϊος επίθ. τού Απόλλωνος, τού θεού τον οποίο επικαλούνταν οι λάτρεις του με την κραυγή ἰὴ ή ἰὴ παιών, ἰὴ παιάν 2. επίπονος, θλιβερός, λυπηρός 3. φρ. «ἰήϊος βοά» και «ἰήϊος γόος» κραυγή… … Dictionary of Greek
